آموزش نیروی انسانی مورد نیاز صنعت بیمه به صورت فشرده در همه کشورهای جهان صورت می پذیرد. آموزش و بهسازی از فعالیت های ضروری و پیگیر برای تطبیق نیروی انسانی با شرایط متغیر سازمان و محیط است و آموزش ابزاری در دست مدیران ارشد سازمان در اداره سازمان و یاری رسان آن است.

استخدام و حفظ افراد با استعداد در صنعت بیمه به یک ریسک تجاری تبدیل شده است و سازمان های بیمه را در سراسر جهان به رقابت می طلبد. ولی علاوه بر این نباید متکی به ورود افراد با استعداد و با مهارت اولیه به صنعت بیمه بود بلکه باید راه کارهای اساسی و بلند مدت به منظور ارتقای مهارت و آموزش افراد فعال در این حوزه ارائه داد.

آموزش و تحصیل در صنعت بیمه که شامل مهارت های فنی و مهارت های ارتباطی و تعهداد اخلاقی که به منظور ارائه بهترین خدمات به مشتریان است، علاوه بر این که به عهده ی خود فرد و بخش های آموزش و توسعه شرکت ها می باشد بلکه روسای سازمان ها نیز باید در این فعالیت شرکت کنند.

انجام عملیات بیمه ای امروز به آگا هی ها و دانش تخصصی نیاز دارد که به جز افراد با تجربه و دارای دانش و تحصیلات مناسب نمی توانند به آن دست یازند و یک کارشناس بیمه باید دارای دانش و تخصصی چند بعدی باشد، یعنی اینکه به دانش بیمه، خصوصیات قرارداد ها، دانش مهندسی، کشتی سازی، هواپیمائی و ... آشنا باشد.

اهمیت آموزش به عنوان یک مزیت رقابتی بر همگان محرز و آشکار شده است. آموزش سازمانی نه فقط اقدامی جانبی و فرعی، بلکه در زمره اثربخش ترین فعالیت های شرکت های بیمه به شمار می آید. این آموزش مهمترین راهبرد در ایجاد و افزایش مهارت های کارکنان است و به عنوان ابزاری برای توسعه منابع انسانی است. شرکت های بزرگ، بخش قابل توجهی از سرمایه خود را همه ساله صرف آموزش نیروهای انسانی خود می کنند تا از این طریق کارها بهبود یافته و با کارآیی بیشتر و هزینه کمتری انجام شوند. با اجرای برنامه های آموزشی، کارکنان کم دانش و مهارت تبدیل به افراد با دانش و مهارت می شوند که برای تصدی مشاغل و پست های بالاتر سازمانی آماده می گردند.

افزاش فزاینده علم و تکنولوژی و تخصص و همچنین درک و شناخت دانش امروزه باعث پیشرفت حیرت آوری در زمینه توسعه و گسترش  بیمه شده است. درواقع حجم بیمه جهانی سال به سال در حال افزایش است، جای تاسف است که بگوییم کشور های عضو سازمان همکاری های اقتصادی و توسعه (OECD) بیشتر این حق بیمه را تولید کرده اند در حالی که سهم سایر کشورهای جهان که ما هم جزء آن هستیم بسیار اندک می باشد، به هر حال رشد و توسعه حق بیمه در مقایسه با رشد تولید ناخالص ملی (GNP) به مراتب بیشتر بوده، اگر چه ممکن است در بعضی از کشورها این نسبت حالت عکس داشته باشد.

در صنعت بیمه، به دلایلی چون: پیچیدگی سازمان، تغییرات شدید در سازمان، تغییرات محیطی، درخواستهای متنوع بیمه گذاران و … آموزش بسیار ضروری است. توجه به آموزش، سطح بهره­­وری نیروها را افزایش می دهد و کارایی و اثربخشی را افزون می نماید.

پس با درک اولیه_­ی نیاز به تعلیم و تربیت نیروهای متخصص در صنعت بیمه به طور خلاصه به این نیاز ها می پردازیم:

آموزش موضوعی ضروری و حیاتی

آموزش نیروی متخصص و کارآمد یک موضوع حیاتی برای کشور های جهان سوم است. آموزش و پرورش تاحدود زیادی متکی بر تصمیم و اولویت های تخصیص یافته در یک کشور است. باید دید که اولویت های آموزشی در چه زمینه ای قرار دارد؟ پرورش نیروی متخصص و کاردان شریان حیاتی یک صنعت بیمه محسوب می شود. ما در صنعت بیمه ارائه دهنده­ی خدمات بیمه­ای هستیم و این خدمات زمانی ارزش پیدا میکند که توسط نیروی متخصص و کاردان و کارآفرین ارائه شود. پس با قاطعیت می توان گفت کمبود نیروی متخصص در شرکتهای بیمه باعث می­شود خدمات ارائه شده در حد نامناسب و غیر استاندارد صورت گرفته که این موضوع باعث زیان جبران ناپذیری به صنعت بیمه می گردد.

یکی از ضرورت های استراتژیک در عرصه فعالیت شرکت های بیمه مقوله رقابت است، رقابتی که در صورت صحت میتواند رونق­بخش بازارصنعت بیمه و رشد و شکوفایی این صنعت گردد. یکی از محور های اصلی این رقابت اهمیت دادن شرکت ها به امر آموزش و پرورش نیروهای متخصص است، بدین ترتیب برنامه ریزی و راهبرد استراتژیک دراین زمینه از فعالیت های شرکت های بیمه، امری ضروری به نظر می رسد.

صنعت بیمه در مسیر رشد و توسعه است

تعداد کارکنان شرکتهای بیمه با توجه به گسترش و توسعه فعالیت های بیمه ای افزایش یافته است. همچنین شرکتهای بیمه جدید با مدیریت های مستقل و نیاز های تخصصی تاسیس شده است، از طرفی ریسک و خطرات مورد بیمه پیچیده تر شده است و مصرف کنندگان خدمات بیمه ای که امروزه آگاه­تر از قبل شده اند متقاضی خرید پوشش های کامل و پیچیده بیمه ای هستند. بنابر این شرکتهای بیمه برای پیروزی در عرصه رقابت با سایر شرکتها تمایل دارند که تا سر حد امکان دارای تولیدات فراوان و متنوع بوده و از انعطاف بیشتری برخوردار باشند.

انتظاری که از بیمه گران داریم

انتظاری که مردم از شرکت‌های بیمه دارند، این است که بیمه‌گران بتوانند به بهترین نحو ممکن نیازشان را برطرف کنند و خدمتی که ارائه می‌دهند منطبق با خواسته‌های‌شان باشد. یک بیمه گر باید دارای دانش اولیه در زمینه ارزیابی خطر و استفاده از تکنیک و شیوه نرخ گذاری نوین باشد همچنین باید بتواند با مدیریت ریسک و جلوگیری از خطر خدمات فنی و سرویس بهینه خود را به بیمه گزاران ارائه نماید.

آموزش درون سازمانی

آموزش درون‌سازمانی یعنی آموزشی که داخل سازمان یا شرکت و با مدرسان داخلی اجرا می‌شود. این نوع آموزش دارای مزایای بسیاری است که از مهم‌ترین آن‌ها ایجاد دانشی معتبر از فرهنگ سازمانی برای مدیران و رهبران سازمان است. در آموزش‌های داخلی از مثال‌های واقعیِ محیط کاری و مسائل و چالش‌هایی که کارکنان با آن‌ها هنگام انجام وظایف شغلی مواجه هستند، استفاده می­شود همچنین این آموزش‌ها با زبان و دایره واژگانی که برای آموزش‌گیرندگان آشنا و ملموس هستند، انجام می‌شوند که فهم مفاد آموزشی را برای آن‌ها بسیار ساده‌تر می‌کند.

اینجا می‌خواهیم به هفت مزیت آموزش درون سازمانی اشاره نماییم

 1        استفاده از مدرسان داخلی، حتی اگر کسانی باشند که به عنوان مشاور و به طور موقت در شرکت شما مشغول فعالیت هستند، به دلیل شناختشان از کارکنان و فرهنگ شرکت، از اثربخشی بالاتری برخوردار است. آن‌ها از مسائل داخلی شرکت آگاه هستند و می‌تواند اجرای آموزش را طوری برنامه‌ریزی کنند که نیازهای سازمانی را برآورده کند.

 2       مدرسان و آموزش‌دهندگان داخلی به زبانی سخن می‌گویند که برای کارکنان شرکت مأنوس است. آن‌ها حین آموزش می‌توانند ارتباط خوبی بین مفاهیم و دایره واژگان کارکنان شرکت برقرار کنند. یافته‌های پژوهشی نشان می‌دهد، کارکنان در صورتی که بتوانند میان اطلاعات و مفاهیم جدید و دانش قبلیِ خود ارتباط برقرار کنند، یادگیری بهتری خواهند داشت.

 3       آموزش داخلِ شرکتی این امکان را فرآهم می‌کند که مدیران، همانند خودِ کارکنان به محتوای آموزشی که ارائه می‌شود دسترسی داشته باشند. چنین امکانی برای تقویت آموزش و بهبود فرایند انتقال کارکنان به شغل، بسیار حائز اهمیت است.

 4        متخصصان غیر بیمه ای مانند حسابدار، انفورماتیک و ... شاغل در شرکتهای بیمه ای بدون آشنایی با نحوه عملیات شرکت های بیمه و شیوه های قبول ریسک، کارایی ندارند و ممکن است مرتکب اشتباهات جبران ناپذیری شوند.

 5        کارکنانی که آموزش می‌بینند، می‌توانند برای آموزش و مربی‌گریِ دیگران، آماده شوند. چیزی بهتر از این برای مرتبط کردن آموزش به نیازهای آموزشی وجود ندارد که در آن کارکنان بتوانند آنچه را که آموخته‌اند، به دیگران آموزش دهند. این مورد، یکی از معیارهای سنجش میزان یادگیری آموزش‌گیرندگان از اجرای برنامه‌های آموزشی است.

 6        از آنجایی که در برنامه‌های آموزشی درون‌سازمانی، معمولاً آموزش‌دهندگان در دسترس و درون شرکت حاضر هستند، لذا امکان مراجعه کارکنان به آن‌ها در زمان‌های خارج از کلاس‌های آموزشی وجود دارد. بنابراین، آموزش‌دهندگان و مدرسان می‌توانند کارکنان را در فراگیری بهتر مفاد آموزشی کمک کنند و به آن‌ها مشورت دهند. این مشاوره‌ها و کمک‌ها می‌تواند حین و پس از برگزاری دوره آموزشی ارائه شود.

 7        در نهایت آن‌که، مدرسان و آموزش‌دهندگان داخلی برای زنجیره ارزشیِ شرکت، ارزش‌افزوده دارند. هر کسی که در اداره منابع انسانی یا اداره آموزش شرکت مشغول به فعالیت باشد، از ارزش و اهمیت کارش برای سازمان آگاه است. بنابراین، چون مدرسان و آموزش‌دهندگان داخلی خود بخشی از کارکنان شرکت محسوب می‌شوند، دارایی‌های ناملموسی که از آموزش ایجاد می‌شود را به حجم دارایی‌های نامشهود قبلیِ شرکت می‌افزایند و دایره سرمایه انسانیِ سازمان را گسترده‌تر می‌کنند

آموزش برون سازمانی

برگزاری دوره‌های آموزشی درون شرکت، گاهی با دشواری‌هایی روبرو است که شرکت‌ها را به اجرای این دوره‌های آموزشی در مؤسسه‌ها و سازمان‌هایِ آموزشی بیرونی ترغیب می‌کند. پس بنابراین اجرای آموزش در سازمان یا شرکت های بیمه ای در خارج از شرکت انجام می‌شود. لزوم پاسخ گویی به نیاز های روز مره آموزش بیمه ای در شرکتهای بیمه، تخصص و آشنایی با شیوه های مدیریتی نوین و کاربردی، معمولا ایجاب میکند که کار آموزشی در موسسات آموزشی خارج از سازمان و به دور از محیط کار صورت پذیرد . شیوه ی استفاده کاربردی از این دوره ها معمولا به دقت توسط برنامه ریزان تنظیم گردیده است و اهمیت و ارزش والای این گونه دوره ها بر هیچ کس پوشیده نیست. در برخی از موسسات آموزشی مستقل از شرکتهای بیمه ای گلچینی از بهترین و متخصص ترین کارشناسان و مدیران بیمه ای از شرکتهای مختلف به صورت مدرس مشغول ارائه تجربیات خود به متقاضیان و کارآموزان بوده و این امر مزیتی مهم محسوب میگردد. بعضی از دوره های برون سازمانی، به صورت بین المللی برگزار میگردد و این امر یکی از ابزارهای اصلی و اساسی برای گسترش و به روز رسانی تعلیم و تربیت جامع و مفید مورد نیاز بیمه گر به حساب می آید. به همین دلیل بسیاری از موسسات صاحب نام در زمینه آموزش های علمی و کاربردی مانند chartered institute insurance (C.I.I)  در لندن و همچنین موسسه آموزشی swiss insurance traning centre (S.I.T.C) در زوریخ این دوره ها را ارائه می­نمایند که برای کارشناسان بیمه ای جهان سوم بسیار مفید و با اهمیت است.

متکی نبودن بر نیروهای تربیت شده توسط دیگر شرکت ها

آموزش یک فرآیند پرهزینه است و به همین دلیل وسوسه بسیار زیادی وجود دارد که دیگران متخصصان را تربیت کنند و بعد ما آنها را به لطایف الحیل به سوی خود جذب کنیم. در جهان سوم بعضی از بیمه گران چنین شیوه ای را در پیش می­گیرند. شرکت هایی که اعتقاد به امر آموزش حین خدمت و درون سازمانی ندارند و تکیه بر خرید حرفه ای ها و تخصص آن ها می کنند در معرض خطر مرگ قرار دارند. ادامه حیات یک شرکت بیمه ای بدون داشتن یک پایگاه آموزش های حرفه ای و تخصصی به سختی امکان­پذیر است. فرض کنید این نوع شرکتها نیروهای تربیت شده توسط شما را جذب نمایند این نیرو ها با درک و مسئولیت همه جانبه ای که ناشی از شناخت حقایق مربوط به شماست در بازار به رقابت سالم می پردازند و از این طریق به افزایش دانش حرفه ای و جمع کردن تصویری روشن و گویا از صنعت بیمه به روش و شگرد شما اقدام خواهند کرد. از آنجا که در تلاطم بازار، ممکن است این صنعت نیز دستخوش نوسان و شرایط نامساعد گردد، شما با آشنایی به نقاط ضعف و قوت روش خود به راحتی می توانید از این شرایط عبور نمایید. کسی چه میداند شاید آنها روزی مجددا تصمیم بگیرند که به شما بپیوندند.

نتیجه:

هدف اصلی آموزش در صنعت بیمه برطرف شدن نیازهای شرکت است. شرکت ها معمولا برای آموزش نیروهای انسانی خود و همچنین ایجاد یکنواختی بین آنها از برنامه آموزشی استفاده می کنند و این امر یک منبع بی پایان جهت صیقل دادن عقل، روح و پالایش انسانی در راستای کسب مدارج عالی است. برای رسیدن به موقعیت و اهداف از پیش تعیین شده هر بیمه گر باید تاکید بر آموزش به مفهوم و معنای واقعی ان داشته باشد، زیرا دنیا در جهت پیچیدگی دانش حرکت کرده و دانسته های بسیار فراوانی جهت آموختن وجود دارد.

شرکت های بیمه در مسیر حرکت خود باید خود را برای رویارویی با تحولات پرشتاب آماده کنند. منظور از این آمادگی، تنها آمادگی تکنولوژی و ابزاری نمی باشد بلکه می بایست کارکنان و نمایندگان یعنی سرمایه های اصلی خود را آماده نمایند. آموزش و بهسازی از فعالیت های ضروری و پیگیر برای تطبیق نیروی انسانی با شرایط متغیر سازمان و محیط است و آموزش ابزاری در دست مدیران ارشد سازمان در اداره سازمان و یاری رسان آن است. توسعه، پیشرفت و تکنولوژی ابزارهایی هستند که نیاز به نقش آموزش را بیش از بیش مهم و موثر نموده اند. آموزش یکی از راههای اصولی و منطقی هدایت تلاش های نیروی انسانی در سازمان است و باعث بکارگیری استعدادهای نهفته و به وجود آمدن حس انعطاف پذیری فکری لازم خواهد شد.